تو از تبـار بهـاران، تو از سلالۀ رودی            تویی که شعر شکفتن به گوش غنچه سرودی

تویی شکوه بهـار و به پیـشگـاه تو دارد            جوانه عرض سلامی، شکوفه عرض درودی

به صدر «جامعه» خود به اَلسّلامُ علیکی            تـمام پنجـره‌ها را به سوی بـاغ گـشودی

کسی که در قفس شیر رفت و آهوی چشمش            به یک اشاره دل از هرچه شیر بُرد تو بودی

اگرچه سامره‌ات را حصار کرده شب اما            می‌آید از سوی کعبه نسیم صبح به زودی